Moksza-dharma-parwan 174

Rzecze Judhiszthira:
Powiedz mi, Dziadku, czy ma sens dawanie jałmużny,
składanie ofiar, praktykowanie ascezy i służenie Guru?
Chciałbym się też dowiedzieć, jakie przynosi to wszystko skutki
w tym i przyszłym wcieleniu? [1]

Nieszczęśni ci grzesznicy cierpią nieustannie,
przechodząc od udręki do udręki, od głodu do głodu,
od strachu do strachu, od śmierci do śmierci jeszcze mroczniejszej. [3]

Ci zaś, którzy czynią dobro, szlachetni i powściągliwi,
ci bogacze nieustannie świętują,
przechodząc od nieba do nieba,
od jednej przyjemności do drugiej. [4]

Ludzie niewierzący kroczą ścieżką lewej ręki, drogą zła.
Narażeni są na ataki rozszalałych słoni i innych dzikich zwierząt,
i cierpią ze strachu przed wężami i złodziejami.
Czy trzeba ci więcej? [5]

Ci zaś, którzy swoich gości przyjmują jak Boga,
szczodrzy i kochający świętych,
ci panujący nad sobą,
znajdują się na szlachetnej ścieżce prawej ręki. [6]

Jak puste kłosy w zbożu i jak komary wśród istot skrzydlatych
są wśród ludzi ci, którzy nie postępują zgodnie z regułami dharmy. [7]

Przeznaczenie nie opuszcza nawet tego,
kto przed nim szybko ucieka –
śpi razem z nim i robi wszystko to, co on. [8]

Posłuszne jak cień stoi przy boku stojącego,
podąża za idącym i trudzi się
wraz z tym, kto ciężko pracuje. [9]

Każdy człowiek doznaje tego,
na co sam wcześniej zasłużył –
oto przeznaczenie. [10]

Nad tym ciałem ludzkim, zlepkiem atomów,
pilnie strzeżonym przez przeznaczenie
i dźwigającym ciężar nagromadzonego karmana własnych czynów,
wszechwładnie panuje śmierć. [11]

Tak jak kwiaty zakwitają,
a owoce dojrzewają we właściwej sobie porze,
tak samo nie opóźniają swego owocowania
popełnione w przeszłości czyny. [12]

Zaszczyt i poniżenie, sukces i porażka,
rozwój i upadek, wszystko to ziszcza się,
a gdy czas nadejdzie,
zgodnie z przeznaczeniem przemija. [13]

Wszedłszy w łono matki
zaczyna człowiek doznawać przykrości i przyjemności,
będących konsekwencją jego własnych czynów,
popełnionych w poprzednim wcieleniu. [14]

Co dobrego lub złego uczynił człowiek
jako dziecko, młodzieniec czy starzec,
tego doznaje w kolejnych wcieleniach
w tym samym okresie życia. [15]

Tak jak cielątko z łatwością odnajduje swą matkę
w stadzie tysiąca krów,
tak za swym sprawcą bezbłędnie
podąża popełniony czyn. [16]

Gdy bieliznę dobrze namoczyć,
wychodzi z prania czysta.
Ci, którzy poszcząc praktykują ascezę,
[osiągają] szczęście długotrwałe i bezgraniczne.
Dopełnia się ich zły karman,
a dzięki zasłudze ascezy oczyszcza się ciało i poznają,
czym jest [wspaniałość] wielkości. [17]

A spełnienie marzeń osiągają ci,
którzy dzięki dharmie strząsnęli [brzemię] grzechów
i w leśnym ustroniu przez długi czas praktykowali ascezę. [18]

Tak jak niewidoczne są w powietrzu ślady fruwających ptaków,
a w wodzie ślady ryb,
tak samo niepoznawalne są drogi mędrców. [19]

Dość już powiedziano o rozmaitych występkach;
człowiek, który chce sobie zapewnić pomyślność
powinien czynić to, co dobre i piękne. [20]