Moksza-dharma-parwan 191

Mahābhārata

inwokacja (MBh 1.1.1)
nārāyaṇam namaskṛtya naraṁ caiva narottamam |
devīṁ sarasvatīṁ caiva tato jayam udīrayet ||

Tłumaczenie z sanskrytu: Stefan Ziembiński,
redakcja: Andrzej Babkiewicz

Rzecze Judhiszthira:
Jak wyglądają piekła,
do których trafiają praktykujący dźapę?
Ciekawość wielka we mnie wzbiera,
racz więc ,Panie, opowiedzieć o tym! [1]

yudhiṣṭhira uvāca
kīdṛśo jāpako yāti
nirayaṃ varṇayasva me
|
kautūhalaṃ hi me jātaṃ t
ad bhavān vaktum arhati
||1||
Rzecze Bhiszma:
Zrodzony zostałeś jako cząstka dharmy,
i z natury jesteś [człowiekiem] prawym;
posłuchaj zatem uważnie tych słów,
na prawości wspartych: [2]
bhīṣma uvāca
dharmasyāṃśaḥ prasūto ‚si
dharmiṣṭho ‚si svabhāvataḥ
|
dharmamūlāśrayaṃ vākyaṃ
śṛṇuṣvāvahito ‚nagha
||2||

Miejsca, w których przebywają
najwyższe dusze i bogowie
są liczne, różnobarwne,
i pełne najrozmaitszych owoców. [3]

amūni yāni sthānāni
devānāṃ paramātmanām
|
nānāsaṃsthānavarṇāni
nānārūpaphalāni ca
||3||

Są tam, o królu, boskie pojazdy,
posłuszne woli kierującego,
boskie jadalnie, rozmaite ogrody rozkoszy
i przeczyste stawy, pełne kwitnących lotosów. [4]

divyāni kāmacārīṇi
vimānāni sabhās tathā
|
ākrīḍā vividhā rājan
padminyaś cāmalodakāḥ
||4||

[Ale nawet] siedziby czterech Strażników Świata,
Śukry, Bryhaspatiego,
Marutów, Wiśwadewów,
Sadhjów, Aświnów,
Rudrów, Aditjów, Wasów,
a także innych mieszkańców niebios,
wszystkie one
w porównaniu z siedziba Najwyższego Atmana
są jak piekła, mój Drogi! [5-6]

caturṇāṃ lokapālānāṃ
śukrasyātha bṛhaspateḥ
|
marutāṃ viśvadevānāṃ
sādhyānām aśvinor api
||5||
rudrādityavasūnāṃ ca
tathānyeṣāṃ divaukasām
|
ete vai nirayās tāta
sthānasya paramātmanaḥ
||6||

Ta [najwspanialsza siedziba Najwyższego Atmana]
jest wolna od strachu, nie została stworzona,
i nie odczuwa się tam żadnych uciążliwości;
jest wolna od dwójki[1], trójki,[2] ósemki[3]
i drugiej trójki.[4]
Jest ona także pozbawiona czterech atrybutów[5]
i czworakiej przyczyny,
oraz wolna od radości, szczęścia, smutku
i uciążliwości, związanych z [posiadaniem] ciała. [7-8]

abhayaṃ cānimittaṃ ca
na ca kleśabhayāvṛtam
|
dvābhyāṃ muktaṃ tribhir muktam
aṣṭābhis tribhir eva ca
||7||
caturlakṣaṇavarjaṃ tu
catuṣkāraṇavarjitam
|
apraharṣam anānandam
aśokaṃ vigataklamam
||8||

Czas nie jest tutaj Panem, lecz sługą.
Ta siedziba Najwyższego Atmana
jest panem Czasu, o królu,
jest także panem Nieba. [9]

kālaḥ saṃpacyate tatra
na kālas tatra vai prabhuḥ
|
sa kālasya prabhū rājan
svargasyāpi tatheśvaraḥ
||9||

Kto do tej siedziby przybywszy,
osiągnął Jedyność Atmana,
ten smutku już nie doznaje.
To jest miejsce najwyższe,
a tamte miejsca – to piekła. [10]

ātmakevalatāṃ prāptas
tatra gatvā na śocati
|
īdṛśaṃ paramaṃ sthānaṃ
nirayās te ca tādṛśāḥ
||10||

O wszystkich tych piekłach
opowiedziałem zgodnie [z prawdą].
Wobec wyższości tej siedziby najwyższej
uważa się je za miejsca piekielne. [11]

ete te nirayāḥ proktāḥ
sarva eva yathātatham
|
tasya sthānavarasyeha
sarve nirayasaṃjñitāḥ
||11||

Tutaj kończy się chwalebnej Mahabharaty,
Śantiparwanu, Księgi Ciszy,
rozdział sto dziewięćdziesiąty pierwszy,
w którym jest mowa o rozmaitych piekłach.


[1] „Od dwójki” – przyjemności i przykrości.

[2] Trójka to trzy guny, sattwa, radźas i tamas.

[3] Ósemka to pięć żywiołów plus zmysły, umysł, i buddhi (intelekt).

[4] Druga trójka to poznający, poznawane i akt poznania.

[5] Widzenia, słyszenia, myślenia i poznawania.

Dodaj komentarz