Adwajta-bodha-dipika

Światło poznania jedni

Śri Ramana aśramam, Tiruvannamalai, South India 1979
Tłumaczenie: Stefan Ziembiński, redakcja: Karina Babkiewicz.

 

Przedmowa

Na początku Śri Śankaraćarja oraz inni wielcy Mędrcy napisali kilka komentarzy do Wedanta-sutr i w ten sposób osobom, zajmującym się poszukiwaniem Jaźni udostępnili metody odpowiednie dla osiągnięcia ich celu.

Z tych komentarzy Śri Karapatra Swami wybrał najważniejsze zagadnienia i spisał w dwunastu rozdziałach w formie wersów sanskryckich, nadając swemu dziełu tytuł Śrī Advaita-bodha-dīpikā.

Jeszcze później ktoś przełożył ów tekst prozą na język tamilski. Z nieznanych przyczyn opublikowanych zostało tylko osiem rozdziałów. Są to:

Adhyāropa – Nałożenie (błędne przenoszenie właściwości jednej rzeczy na drugą).
Apavāda – Jego usunięcie.
Sādhana – Środki (prowadzące) do osiągnięcia (celu).
Śravaṇa – Słuchanie.
Manana – Rozmyślanie (o usłyszanym).
Vāsanā-kṣaya – Zniszczenie wasan.
Sākṣāt-kāra – Urzeczywistnienie.
Mano-naśa – Zniszczenie umysłu.

W dziele tym autor wyjaśnia, w jaki sposób niewiedza zaciemnia prawdziwą naturę Jaźni, która jest niedwoista; jak poprzez swój aspekt zasłaniania niewiedza (avidyā) zakrywa Ją (Jaźń) z podwójnym skutkiem – sprawiając, że wydaje nam się, iż „Jaźń nie istnieje” i „Jaźń nie jaśnieje”(nie oświetla); jak poprzez działanie innego aspektu w formie umysłu, tworzącego indywidualne istoty, Boga i świat, i przedstawiającego je jako realne, daje w ten sposób początek iluzji; jak tylko osoba w pełni przygotowana jest zdolna do przyjęcia tej wiedzy; jak zwykły znawca śastr nie może być do tego zdolny; jak poszukiwanie jest głównym środkiem, wiodącym do poznania; jak to poszukiwanie (vicāra) polega na słuchaniu, rozmyślaniu i kontemplowaniu prawdyi na (praktykowaniu) samādhi; jak poznanie pośrednie, osiągnięte poprzez słuchanie, kładzie kres myśli, że „Jaźń nie istnieje” i jak poznanie bezpośrednie, osiągnięte poprzez rozmyślanie, czyli stawianie pytania: Kim jestem? i poszukiwanie w sobie, niszczy błędne pojęcie, że „Jaźń nie jaśnieje”; jak poznanie ty w ‘ty jesteś Tym’ jest identyczne z poznaniem Tego; jak poprzez kontemplację znikają rozmaite wasany[1], stanowiące przeszkody na drodze i jak znika również umysł, będący czynnikiem utrzymującym odrębność indywidualnych istot; jak poprzez ostateczne niezmącone urzeczywistnienie Brahmana poszukujący uwalnia się z potrójnych więzów karmana, tworzących cykle narodzin i śmierci; jak naprawdę dla Jaźni nie ma ani więzów ani wyzwolenia, i w jaki sposób należy unicestwić umysł.

Z nadzieją, że będzie to pomocne dla osób poszukujących wyzwolenia, Śri Ramanananda Saraswati (noszący wcześniej nazwisko Munagala Wenkataramiah), uczeń Bhagawana Śri Ramany Maharishiego, dzięki jego łasce przetłumaczył na język angielski osiem rozdziałów, zamieszczonych w niniejszej pracy. Cztery ostatnie rozdziały: Savikalpa-samādhi, Nirvikalpa-samādhi, Jīvanmukti i Videhamukti nie zostały odnalezione ani w języku tamilskim, ani w telugu, ani w manuskryptach sanskryckich, i jako takie nie mogły zostać przetłumaczone. Informacje o brakujących rozdziałach są nadal poszukiwane i będą z wdzięcznością przyjęte przez wydawcę.

Serdecznie dziękujemy Jej Wysokości Shantadevi, maharani Barody oraz Jego Wysokości Maharadźy Trawankoru za udostępnienie nam z Biblioteki Stanowej oryginalnych manuskryptów sanskryckich niniejszego dzieła dla konsultacji Maharishiego. Książka niniejsza jest jedną z niewielu wysoko ocenianych przez Śri Maharishiego, a jej angielski przekład został pieczołowicie sprawdzony w jego obecności. Dlatego też ośmielamy się zaprezentować ten niewielki tomik z pełną wiarą, że będzie to z pożytkiem dla czytelnika.

Wydawca

 

Rozdział 1 – Adhyāropa – O nałożeniu

Rozdział 2 – Apavāda – O usunięciu nałożenia

Rozdział 3 – Sādhana – O środkach prowadzących do osiągnięcia (celu)

Rozdział 4 – Śravaṇa – O słuchaniu

Rozdział 5 – Manana – O myśleniu

Rozdział 6 – Vāsanā-kṣaya – O usunięciu wasan / skłonności

Rozdział 7 – Sākṣāt-kāra – O urzeczywistnieniu

Rozdział 8 – Mano-naśa – O zniszczeniu umysłu


[1] Sanskryckie vāsanā – skłonność, dyspozycja (przyp. red.).

Dodaj komentarz