Cyprian Kamil Norwid

Cyprian_Kamil_Norwid_-_DaguerrotypeLaur Dojrzały (śpiewał Cz. Niemen)

Nikt nie zna dróg do potomności,
Jedno po samodzielnych bojach;
Wszakże w Świątyni jej nie gości
W tych, które on wybrał, pokojach.

Ni swoimi wstępuje drzwiami,
Lecz które jemu odemknięto;
A co? w życiu było skrzydłami,
Nieraz w dziejach jest ledwo piętą!…

Rozwrzaskliwe czasów przechwałki
– Co mniemałbyś, że są trąb graniem? –
To padające w urnę gałki…
Gdy cisza jest głosów-zbieraniem.


Litość

Gdy płyną łzy, chustką je ocierają;
Gdy krew płynie, z gąbkami pospieszają;
Ale gdy duch wycieka przed uciskiem,
Nie nadbiegną pierwej z ręką szczerą,
Aż Bóg otrze sam piorunów błyskiem:
– Wtenczas dopiero!…


Pieśń od ziemi naszej

Tam, gdzie ostatnia świeci szubienica,
Tam jest mój środek dziś – tam ma stolica,

Tam jest mój gród.

Od wschodu: mądrość-kłamstwa i ciemnota,
Karności harap lub samotrzask z złota,

Trąd, jad i brud.

Na zachód: kłamstwo-wiedzy i błyskotność,
Formalizm prawdy – wnętrzna bez-istotność,

A pycha pych!

Na północ: Zachód z Wschodem w zespoleniu,
A na południe: nadzieja w zwątpieniu

O złości złych!

 (…)

Gdy ducha z mózgu nie wywikłasz tkanin
Wtedy cię czekam – ja, głupi Słowianin,

Zachodzie – ty!…

A tobie, Wschodzie, znaczę dzień-widzenia,
Gdy już jednego nie będzie sumienia

W ogromni twej.

Południe! – klaśniesz mi, bo klaszczesz mocy;
A ciebie minę, o głucha Północy,

I wstanę sam.

Braterstwo ludom dam, gdy łzę osuszę,
Bo wiem, co własność ma – co ścierpieć muszę –

Bo już się znam.

Dodaj komentarz