Moksza-dharma-parwan 190

Mahābhārata

inwokacja (MBh 1.1.1)
nārāyaṇam namaskṛtya naraṁ caiva narottamam |
devīṁ sarasvatīṁ caiva tato jayam udīrayet ||

Tłumaczenie z sanskrytu: Stefan Ziembiński,
redakcja: Andrzej Babkiewicz

Rzecze Judhiszthira:
Powiedziałeś, o Panie, o najwyższym z miejsc,
które osiągają praktykujący powtarzanie mantr.
Czy dochodzą oni tylko do tego jednego miejsca,
czy może idą też gdzie indziej? [1]
yudhiṣṭhira uvāca
gatīnām uttamā prāptiḥ
kathitā jāpakeṣv iha
|
ekaivaiṣā gatis teṣām
uta yānty aparām api
||1||
Rzecze Bhiszma:
O, Potężny Królu! Posłuchaj uważnie,
[powiem Ci] o drogach tych,
którzy praktykują powtarzanie mantr
oraz o tym, do jakich rozmaitych trafiają piekieł,[1]
o Byku wśród ludzi! [2]
bhīṣma uvāca
śṛṇuṣvāvahito rājañ
jāpakānāṃ gatiṃ vibho
|
yathā gacchanti nirayam
anekaṃ puruṣarṣabha
||2||

Kto by praktykował dźapę,
lecz nie postępował zgodnie z tym,
co się wyżej powiedziało,
lub wypełniłby tylko pewną część zaleconej praktyki,
ten zstępuje do Piekła[2], gdzie nie zaznaje szczęścia. [3]

yathoktam etat pūrvaṃ
yo nānutiṣṭhati jāpakaḥ
|
ekadeśakriyaś cātra
nirayaṃ sa nigacchati
||3||

Kto zaś praktykę swą wykonuje niedbale,
kto nie cieszy się nią, ani o nią nie martwi,
ten także trafia po śmierci do Piekła,
nie ma co do tego żadnych wątpliwości. [4]

avajñānena kurute
na tuṣyati na śocati
|
īdṛśo jāpako yāti
nirayaṃ nātra saṃśayaḥ
||4||

Ci, którzy unoszą się pychą,
wszyscy oni idą do Piekła!
Człowiek, który nad innych się wynosi,
wkrótce zstąpi do Piekła! [5]

ahaṃkārakṛtaś caiva
sarve nirayagāminaḥ
|
parāvamānī puruṣo
bhavitā nirayopagaḥ
||5||

Zaś ten, kto będąc czymś zauroczony,
wykonuje praktykę powodowany jakimś pragnieniem
– osiąga to, czego pragnął –
i staje się to dla niego piekłem! [6]

abhidhyāpūrvakaṃ japyaṃ
kurute yaś ca mohitaḥ
|
yatrābhidhyāṃ sa kurute
taṃ vai nirayam ṛcchati
||6||

I ten, który osiągnął nadludzkie moce
i zażywa rozkoszy panowania,
także jest w Piekle,
z którego nie może się wydostać. [7]

athaiśvaryapravṛttaḥ sañ
jāpakas tatra rajyate
|
sa eva nirayas tasya
nāsau tasmāt pramucyate
||7||

A kiedy ktoś praktykuje dźapę
zaślepiony pragnieniem,
wtedy jego pragnienia się spełniają
i osiąga czego pragnął. [8]

rāgeṇa jāpako japyaṃ
kurute tatra mohitaḥ
|
yatrāsya rāgaḥ patati
tatra tatropajāyate
||8||

Kto nie ma należytego poznania,
kto ma mierną inteligencję, kto nie ma mądrości,
kto ma niespokojny umysł,
ten idzie do miejsca tymczasowego[3] lub zstępuje do Piekła. [9]

durbuddhir akṛtaprajñaś
cale manasi tiṣṭhati
|
calām eva gatiṃ yāti
nirayaṃ vādhigacchati
||9||

Ten z praktykujących dźapę,
kto nie doszedł do pełni mądrości, popada w zaślepienie;
z powodu tego zaślepienia trafia do Piekła,
w którym wielce się smuci. [10]

akṛtaprajñako bālo
mohaṃ gacchati jāpakaḥ
|
sa mohān nirayaṃ yāti
tatra gatvānuśocati
||10||

Kto zaś podejmuje praktykę dźapy
wraz z mocnym postanowieniem żarliwego i regularnego jej wypełniania,
także zstępuje do Piekła,
jeśli nie uda mu się doprowadzić praktyki do jej [szczęśliwego] zakończenia. [11]

dṛḍhagrāhī karomīti
japyaṃ japati jāpakaḥ
|
na saṃpūrṇo na vā yukto
nirayaṃ so ‚dhigacchati
||11||
Rzecze Judhiszthira:
Dlaczegóż miałby się ponownie narodzić
ten, kto z powodzeniem praktykował dźapę
i [poznał ] swą nie mającą przyczyny, wyższą,
nieprzejawioną i pogrążoną w Brahmanie prawdziwą naturę? [12]
yudhiṣṭhira uvāca
animittaṃ paraṃ yat tad
avyaktaṃ brahmaṇi sthitam
|
sadbhūto jāpakaḥ kasmāt
sa śarīram athāviśet
||12||
Rzecze Bhiszma
Praktykowanie dźapy zalecane jest
jako bardzo pomocne i darzące szczęściem,
a o tych licznych piekłach wspomniało się [tutaj]
z powodu błędów,jakie mogą popełniać
z powodu braku należytego zrozumienia [asceci] praktykujący dźapę. [13]
bhīṣma uvāca
duṣprajñānena nirayā
bahavaḥ samudāhṛtāḥ
|
praśastaṃ jāpakatvaṃ ca
doṣāś caite tadātmakāḥ
||13||

Tutaj kończy się chwalebnej Mahabharaty,
Śantiparwanu, Księgi Ciszy
rozdział sto dziewięćdziesiąty,
mówiący o błędach w praktykowaniu dźapy.


[1] Sanskr. Niraya = Piekło, personifikowane jako dziecko strachu i śmierci.

[2] Trzeba zauważyć, że „Piekło” jest przeciwieństwem Wyzwolenia. Można więc trafić do Nieba, lecz w porównaniu ze szczęściem Wyzwolenia będzie ono jak Piekło, gdyż pobyt tam wiąże się  z koniecznością ponownych narodzin. (Przyp. K.M. Ganguli).

[3] Sanskr. calā gati –  komentator Arjunamiśra objaśnia jako „ nikaṭapātā” (miejsce znajdujące się w pobliżu).

Dodaj komentarz