Kazimierz Wierzyński

Kazimierz_WierzyńskiAutor (1894-1969) – poeta, prozaik, eseista debiutował w 1913. Znany przede wszystkim z poezji miłosnej (Pamiętnik miłości 1925). Poniższe dwa wiersze znalazły się w notatkach T. Głodowskiego.


Oddech świata

Nie ma już rzeczy wielkich, ani rzeczy małych,
wszystko to jest oddechem równym i jednakim,
Z najmniejszych drgnień zgaduję, z ruchów wiem nieśmiałych,
Kto komu z nas jest bliższy i kto tęskni za kim.

Nie ma żadnych tajemnic ukrytych przed wzrokiem,
Żadnych dróg, które giną, śladów co błądzą.
Życie nasze przejęte wzruszeniem głębokim
Boże ręce przygarną i Boże osądzą.

I cały świat co w nas się przeludniony tłumi,
Kiedy go wichr miłości obleci dokoła,
Zaroi się nad nami, zakrąży, zaszumi
I zawiśnie, jak ciężka, pełna miodu pszczoła.


Pieśń weselna (Śpiewa Halina Frąckowiak)

I znowu serce me ciche i znów dusza nieśmiała,
Miłość twa w sobie uśmiechy świata całego zebrała

Unosi je w czułych rękach, w powietrzu snuje, rozwleka,
Wielką, różową chorągwią powiewa do mnie z daleka.

Daje mi znak, że już przyszła, daje mi znak, że odeszła,
Niebo ty moje bezbrzeżne, ziemio ma nieobeszła!
Powtarza się w nieskończoność, jak jedna wielka godzina,
Na wszystkich zegarach świata wieczystość swą rozpoczyna.

I niesie swój uśmiech boży, w radosnym łopoce szumie,
Ach, tylko miłość twa wielka wielkie me szczęście rozumie.


Dodaj komentarz