Gopinath Kaviraj (ur. 7.09.1887 w Dhamrai, dzisiejszy Bangladesz, zm. 12.06.1976 w Waranasi) – indyjski uczony, jogin i filozof. W 1934 roku rząd indyjski w uznaniu niezwykłej wiedzy nadał mu tytuł mahamahopadhjaja.
Studiował w Waranasi w Queens College (Uniwersytet Sanskrycki) pod kierunkiem dr. Artura Venisa, u którego zdał egzaminy m.in. z paleografii, numizmatologii i fonetyki. U prof. Nomana studiował literaturę prakrycką i palijską, a także gramatykę, uczęszczał na lektoraty niemieckiego i francuskiego. U pandita Wamaćarany Bhattaćarji studiował filozofię njaji i wedantę. Na studiach podyplomowych wyspecjalizował się w napisach naskalnych Aśoki i w piśmie Guptów.
Po założeniu biblioteki naukowej Saraswati Bhavan w 1914 został jej dyrektorem oraz nauczał tam sanskrytu. We własnym domu przekazywał naukę duchową oraz kulturę i wiedzę indyjską. Sam najcenniejsze wtajemniczenie uzyskał od Śri Wiśuddhanandy Paramahansy, u którego wcześniej opanował jogę. Swoich nauczycieli opisał w książce Spotkania z sadhu i obcowanie ze świętymi.
Poza sanskrytem liczne prace publikował po bengalsku, w hindi oraz w języku angielskim.
Wśród tekstów na naszej stronie znajdują się artykuły z dwóch książek: The Aspects of Indian Thought (1966) oraz Selected Writings of M.M. Gopinath Kaviraja (2006).